Ergens in de jaren 20 van de vorige eeuw…
Charcutier Jeroom Meulepas en beenhouwer Benzamien Van Snick, kijken na een leven van hard werken allebei uit naar hun pensioen. Ze hebben in de oorlog van '14-'18 met hun worsten en pensen een appeltje voor de dorst verdiend en nu hun vrouw overleden is en de kinderen de deur uit zijn, besluiten ze samen nog wat te gaan genieten van hun oude dag in het sjieke pension "Home St. Joseph". Maar het leven in de "grande monde" is toch niet wat ze zich ervan hadden voorgesteld.
De spanningen tussen de twee vrienden beginnen pas wanneer ze allebei verliefd worden op cafébazin Floranske. Uiteindelijk besluiten ze een wedstrijd "pietjesbak" te houden, met Floranske als inzet...
Of zoals Ernest Claes het verwoordde in de ondertitel van zijn boek: "Jeroom en Benzamien, zijnde het waarachtig verhaal van twee door hoovaardij misleide en door de liefde geredde beenhouwers".
Woordje van de auteur
In mijn kinderjaren was ik verzot op de heimat-reeksen van de BRT. “Jeroom en Benzamien” was toen een echte topper. Een prachtig verhaal, geschreven door Ernest Claes. BRT maakte er een mini-serie van. Heerlijk vertolkt door Robert Marcel en Luc Phillips.
Ik bleek niet de enige te zijn die nog met weemoed aan die series terugdacht. De vraag werd mij gesteld om van het boek een bewerking voor toneel te maken. Ik dacht: dat schrijf ik wel even…
Ik heb mezelf om mijn overmoed vaak vervloekt. Een bewerking maken van een boek bleek veel moeilijker dan ik had gedacht. En dan nog een boek van een grootmeester als Ernest Claes. Zijn taal is perfect. Zijn personages zijn prachtig getekend. Zijn verhalen zijn groots in hun eenvoud. Zoiets omzetten naar theater… geen sinecure.
Het werd een moeizaam proces. Er moesten vele levensjaren overbrugd worden. Het verhaal speelt zich af op verschillende fronten. Hoe doe je dat zonder al te grote decorwissels? Hoe breng je in je eigen woorden de woorden van één van onze grootste Vlaamse schrijvers over? Wat ik mij van de serie herinnerde was de constante vrolijke noot. Er werd veel ruzie gemaakt, maar altijd kwam humor bovendrijven. Ernest Claes schreef zelf op het einde van zijn boek dat het niet humoristisch bedoeld was. En toch… hij schreef met grote zachtmoedigheid en begrip een warmmenselijk verhaal over twee vrienden die niet perfect zijn. Een zeer herkenbaar gegeven.
Het Tiens Trac Theater is het uitgelezen gezelschap om hun verhaal op de planken te brengen. Marc en Geert zijn een schitterende Jeroom en Benzamien. Bijgestaan door een fantastische cast en crew. Met regisseur Ronny Waterschoot die perfect weet hoe hij de hele ploeg kan doen schitteren. Ze hebben met zijn allen hard gewerkt om u een heerlijke en gezellige avond te bezorgen.
Geniet ervan.
Met grote dank aan Ernest Claes voor het nalaten van dit prachtige werk. En aan het Ernest Claesgenootschap, voor het vertrouwen dat ze in ons hebben gesteld.
Mieke Verbeelen
bewerking
